คือเรื่องราวอันสากระคายกร้าวกระด้างซึ่งส่งเสียงกังงานแห่งหง่างออกมาราวเสียงระฆังที่ดังคลอไปกับขบวนแห่งศพ และศพที่ว่านั่นก็มิใช่อะไรอื่นหากคือศพของสังคมไทยยุคโพส์ต์โมเดิร์นนั่นเอง (เฟรดเดอริค มอเรล : นักวิจาร์วรรณกรรมชาวฝรั่งเศส)ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาแรกที่ "เงาสีขาว" ได้รับการแปลออกมา นวนิยายเรื่องนี้น่าสะพรึ่งกลัวดุจอสุรกาย อุดมด้วยสุ้มเสียงแห่งความโกรธเกรี้ยวอันสุดระงับ สุกสกาวเจิดจรัสและทรงอานุภาพร้ายกาจเยี่ยงอสรพิษ (รายงานข่าวของสำนักข่าวเอเอพี)นวนิยายที่หนาเกือบห้าร้อยหน้าของ "คนระห่ำ" เรื่องนี้ถือได้ว่าเป็นความมหึมาโดยแท้จริง แน่นขนัดด้วยภาษาที่ร่าเริงแจ่มใสของหนุ่มสาวผู้กำลังระเริงชีวิต อุดมสมบูรณ์ไปด้วยภาษาอันมืดมนเข้มคลั่งอย่างน่าสยดสยอง มันคือบทเพลงแห่งความตายอันเต็มไปด้วยความไหวหวั่นระทึกขวัญ "ภาพเหมือนในวัยระห่ำของศิลปิน" เป็นชื่อเรื่องรองที่ชัดเจนดีมาก (ซีซิล มอสโกวิทซ์ : นักวิจารณ์วรรณกรรมชาวฝรั่งเศส)ในระหว่างรอๆ กันอยู่ ว่าเมื่อไหร่จะมีใครแปล "ยูลีซีส" ของเจมส์ จอยซ์ และ "รีเมมบรานซ์ ออฟ ธิงส์ พาสท์" ของมาร์แซล พรูสต์ ออกมาเสียที่นี่ ทำไมไม่อ่าน "เงาสีขาว" ของแดนอรัญ แสงทอง ไปพลางๆ ไม่แน่หรอกว่าฝรั่งมันจะเขียนได้ (ภัควดี วีระภาสพงษ์ : นักแปลวรรณกรรมชายไทย)อ่าน "เงาสีขาว" ด้วยความรื่นเริงบันเทิงสุข ผู้เขียนแสดงให้เห็นว่าเป็นผู้มีความสามารถทางวรรณกรรมอย่างแท้จริง... การพูดอย่างเปลือยความรู้สึกในนวนิยายเรื่องนี้ หลายต่อหลายครั้งก่อนให้เกิดความสะเทือนใจอย่างรุนแรง และหลายต่อหลายครั้งก่อให้เกิดอารมณ์ขันเขดีพิลึก มันจำแลงโฉมมาในฐานะงานวรรณกรรมก็จริง แต่แท้ที่จริง มันคือการยักเยื้องเริงระบำอันชวนให้ใจหายใจคว่ำระหว่างความรักและความตาย (แว็งซอง บาร์เดต์ : นักวิจารณ์วรรณกรรมชาวฝรั่งเศส)
คือเรื่องราวอันสากระคายกร้าวกระด้างซึ่งส่งเสียงกังงานแห่งหง่างออกมาราวเสียงระฆังที่ดังคลอไปกับขบวนแห่งศพ และศพที่ว่านั่นก็มิใช่อะไรอื่นหากคือศพของสังคมไทยยุคโพส์ต์โมเดิร์นนั่นเอง (เฟรดเดอริค มอเรล : นักวิจาร์วรรณกรรมชาวฝรั่งเศส)ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาแรกที่ "เงาสีขาว" ได้รับการแปลออกมา นวนิยายเรื่องนี้น่าสะพรึ่งกลัวดุจอสุรกาย อุดมด้วยสุ้มเสียงแห่งความโกรธเกรี้ยวอันสุดระงับ สุกสกาวเจิดจรัสและทรงอานุภาพร้ายกาจเยี่ยงอสรพิษ (รายงานข่าวของสำนักข่าวเอเอพี)นวนิยายที่หนาเกือบห้าร้อยหน้าของ "คนระห่ำ" เรื่องนี้ถือได้ว่าเป็นความมหึมาโดยแท้จริง แน่นขนัดด้วยภาษาที่ร่าเริงแจ่มใสของหนุ่มสาวผู้กำลังระเริงชีวิต อุดมสมบูรณ์ไปด้วยภาษาอันมืดมนเข้มคลั่งอย่างน่าสยดสยอง มันคือบทเพลงแห่งความตายอันเต็มไปด้วยความไหวหวั่นระทึกขวัญ "ภาพเหมือนในวัยระห่ำของศิลปิน" เป็นชื่อเรื่องรองที่ชัดเจนดีมาก (ซีซิล มอสโกวิทซ์ : นักวิจารณ์วรรณกรรมชาวฝรั่งเศส)ในระหว่างรอๆ กันอยู่ ว่าเมื่อไหร่จะมีใครแปล "ยูลีซีส" ของเจมส์ จอยซ์ และ "รีเมมบรานซ์ ออฟ ธิงส์ พาสท์" ของมาร์แซล พรูสต์ ออกมาเสียที่นี่ ทำไมไม่อ่าน "เงาสีขาว" ของแดนอรัญ แสงทอง ไปพลางๆ ไม่แน่หรอกว่าฝรั่งมันจะเขียนได้ (ภัควดี วีระภาสพงษ์ : นักแปลวรรณกรรมชายไทย)อ่าน "เงาสีขาว" ด้วยความรื่นเริงบันเทิงสุข ผู้เขียนแสดงให้เห็นว่าเป็นผู้มีความสามารถทางวรรณกรรมอย่างแท้จริง... การพูดอย่างเปลือยความรู้สึกในนวนิยายเรื่องนี้ หลายต่อหลายครั้งก่อนให้เกิดความสะเทือนใจอย่างรุนแรง และหลายต่อหลายครั้งก่อให้เกิดอารมณ์ขันเขดีพิลึก มันจำแลงโฉมมาในฐานะงานวรรณกรรมก็จริง แต่แท้ที่จริง มันคือการยักเยื้องเริงระบำอันชวนให้ใจหายใจคว่ำระหว่างความรักและความตาย (แว็งซอง บาร์เดต์ : นักวิจารณ์วรรณกรรมชาวฝรั่งเศส)