"ข้าอยากกางร่มให้อาจารย์ตลอดชีวิต"ฉู่หว่านหนิง "เจ้าพูดอีกรอบ""อาจารย์ ข้าอยากกางร่มให้ท่านชั่วชีวิต""ชั่วชีวิต?""ชั่วชีวิต""...ข้าอาจเดินเร็วมาก ไม่ได้สนใจเจ้า""ไม่เป็นไร ข้าจะไล่ตาม""ข้าอาจยืนเฉยๆ ไม่อยากเดินแล้ว""ข้าจะยืนเป็นเพื่อนอาจารย์""เช่นนั้นหากข้าเดินไม่ไหวแล้วเล่า""ข้าจะอุ้มท่านเดิน"ฉู่หว่านหนิง "..."โม่หรานชะงัก รู้สึกเหมือนไม่มีความเคารพยำเกรงทั้งยังไม่สุภาพ ดังนั้นจึงเบิกตากว้างโบกมืออย่างลุกลี้ลุกลน "ข้าแบกท่านเดิน""ใครให้เจ้าแบก"โม่หรานอ้าปากค้าง ไม่รู้จะพูดอะไรเขาเอ่ยเสียงเบา "เช่นนั้นข้าก็ไม่เดินเหมือนกัน""...""หากท่านอยากตากฝน ข้าก็จะตากเป็นเพื่อนท่าน"
"ข้าอยากกางร่มให้อาจารย์ตลอดชีวิต"ฉู่หว่านหนิง "เจ้าพูดอีกรอบ""อาจารย์ ข้าอยากกางร่มให้ท่านชั่วชีวิต""ชั่วชีวิต?""ชั่วชีวิต""...ข้าอาจเดินเร็วมาก ไม่ได้สนใจเจ้า""ไม่เป็นไร ข้าจะไล่ตาม""ข้าอาจยืนเฉยๆ ไม่อยากเดินแล้ว""ข้าจะยืนเป็นเพื่อนอาจารย์""เช่นนั้นหากข้าเดินไม่ไหวแล้วเล่า""ข้าจะอุ้มท่านเดิน"ฉู่หว่านหนิง "..."โม่หรานชะงัก รู้สึกเหมือนไม่มีความเคารพยำเกรงทั้งยังไม่สุภาพ ดังนั้นจึงเบิกตากว้างโบกมืออย่างลุกลี้ลุกลน "ข้าแบกท่านเดิน""ใครให้เจ้าแบก"โม่หรานอ้าปากค้าง ไม่รู้จะพูดอะไรเขาเอ่ยเสียงเบา "เช่นนั้นข้าก็ไม่เดินเหมือนกัน""...""หากท่านอยากตากฝน ข้าก็จะตากเป็นเพื่อนท่าน"