Μιλώντας για τον τόπο και την γλώσσα του, με την ευκαιρία της απονομής του λογοτεχνικού βραβείου της πόλης της Βρέμης το 1958, ο Τσέλαν μνημονεύει αυτή τη διπλή καταγωγή και την ακραία ένταση της αντίφασης που την ορίζει : "Μέσα σε τόσα που χάθηκαν, μόνο ένα σώθηκε κι έμεινε κοντινό: η γλώσσα. Η γλώσσα, ναι, μόνο αυτή σώθηκε, παρ' όλα αυτά. Αλλά έπρεπε να περάσει μέσα από την ίδια την αδυναμία της να δώσει απαντήσεις, να περάσει μέσα από τρομερή αφωνία, να περάσει μέσα από χιλιάδες σκοτάδια του θανατηφόρου λόγου. Πέρασε, αλλά δεν βρήκε λέξεις για ό,τι έγινε αλλά πέρασε μέσα απ' αυτό το γεγονός. Πέρασε μέσα απ' όλα αυτά και μπόρεσε να βγει ξανά στο φώς "εμπλουτισμένη".
Εκείνα τα χρόνια και τα χρόνια που ακολούθησαν, προσπάθησα να γράψω ποιήματα σ' αυτή τη γλώσσα: για να μιλήσω, για να προσανατολιστώ, για να καταλάβω πού βρέθηκα και προς τα πού τραβούσα, για να σχεδιάσω την πραγματικότητά μου..."
I. Ήταν χώμα μέσα τους Ο λόγος να-πηγαίνεις-στο-βάθος Με κρασί και ξόδεμα Ζυρίχη, zum Storchen Τριάδα, τετράδα Τόσο πολλοί αστερισμοί Το πέρασμά σου στην άλλη όχθη Kαι με τα δυό μου χέρια Δώδεκα χρόνια Μ' όλες τις σκέψεις Η πόρτα του νερού Βουβές μυρωδιές φθινοπώρου Πάγος, παράδεισος Ψαλμός Τυβίγγη, Γενάρης Χυμικό Ένας σκοπός για λωποδύτες και ληστές
II. Φωτόδεντρο Πλανητικό Κάτι σαν χέρι ... Κελαρύζει η πηγή Δεν είναι πια Radix, Matrix Μαυρηγή Σ' έναν, που στεκόταν μπρος στην πόρτα Mandorla Σε κανέναν κολλημένος Δίοικος είσαι, Αιώνιε Σ ιβηρικό Benedicta A la pointe aceree
III. Οι φωτεινές πέτρες Ανάβαση Ένα μπούμερανγκ Hawdalah Le menhir Απομεσήμερο με τσίρκο και κάστρο Με τη μέρα Kermorvan Εγώ έκοψα καλάμια Κώλον
ΙV. Τι έγινε; Όλα σ' ένα Έξω στεφανωμένος Πού μου 'πεσε Les globes Ιουταθί Παράθυρο καλύβας Οι συλλαβές πόνος La contrescarpe Όλα είναι αλλιώς Και με το βιβλίο από την Ταρούσα Στον αέρα
Μιλώντας για τον τόπο και την γλώσσα του, με την ευκαιρία της απονομής του λογοτεχνικού βραβείου της πόλης της Βρέμης το 1958, ο Τσέλαν μνημονεύει αυτή τη διπλή καταγωγή και την ακραία ένταση της αντίφασης που την ορίζει : "Μέσα σε τόσα που χάθηκαν, μόνο ένα σώθηκε κι έμεινε κοντινό: η γλώσσα. Η γλώσσα, ναι, μόνο αυτή σώθηκε, παρ' όλα αυτά. Αλλά έπρεπε να περάσει μέσα από την ίδια την αδυναμία της να δώσει απαντήσεις, να περάσει μέσα από τρομερή αφωνία, να περάσει μέσα από χιλιάδες σκοτάδια του θανατηφόρου λόγου. Πέρασε, αλλά δεν βρήκε λέξεις για ό,τι έγινε αλλά πέρασε μέσα απ' αυτό το γεγονός. Πέρασε μέσα απ' όλα αυτά και μπόρεσε να βγει ξανά στο φώς "εμπλουτισμένη".
Εκείνα τα χρόνια και τα χρόνια που ακολούθησαν, προσπάθησα να γράψω ποιήματα σ' αυτή τη γλώσσα: για να μιλήσω, για να προσανατολιστώ, για να καταλάβω πού βρέθηκα και προς τα πού τραβούσα, για να σχεδιάσω την πραγματικότητά μου..."
I. Ήταν χώμα μέσα τους Ο λόγος να-πηγαίνεις-στο-βάθος Με κρασί και ξόδεμα Ζυρίχη, zum Storchen Τριάδα, τετράδα Τόσο πολλοί αστερισμοί Το πέρασμά σου στην άλλη όχθη Kαι με τα δυό μου χέρια Δώδεκα χρόνια Μ' όλες τις σκέψεις Η πόρτα του νερού Βουβές μυρωδιές φθινοπώρου Πάγος, παράδεισος Ψαλμός Τυβίγγη, Γενάρης Χυμικό Ένας σκοπός για λωποδύτες και ληστές
II. Φωτόδεντρο Πλανητικό Κάτι σαν χέρι ... Κελαρύζει η πηγή Δεν είναι πια Radix, Matrix Μαυρηγή Σ' έναν, που στεκόταν μπρος στην πόρτα Mandorla Σε κανέναν κολλημένος Δίοικος είσαι, Αιώνιε Σ ιβηρικό Benedicta A la pointe aceree
III. Οι φωτεινές πέτρες Ανάβαση Ένα μπούμερανγκ Hawdalah Le menhir Απομεσήμερο με τσίρκο και κάστρο Με τη μέρα Kermorvan Εγώ έκοψα καλάμια Κώλον
ΙV. Τι έγινε; Όλα σ' ένα Έξω στεφανωμένος Πού μου 'πεσε Les globes Ιουταθί Παράθυρο καλύβας Οι συλλαβές πόνος La contrescarpe Όλα είναι αλλιώς Και με το βιβλίο από την Ταρούσα Στον αέρα