ในกระแสสำนึกของข้าพเจ้าแค่ | คำก็ให้ผลมากเกินพอดีฉันเป็นลูกชายคนแรกและคนเดียว แต่แล้วฉันพบว่าตนเป็นลูกสาวที่นั่งอยู่หลังสุดในงานเลี้ยงส่งวิญญาณคุณเปลวไฟที่กลืนกินซากศพคุณก็ห่างไกลจนสำหรับฉันแล้วมันช่างเย็นเยือกฉันเป็นผู้พลัดถิ่นพเนจรคุณก็คือแผ่นดินบ้านเกิดเศษธุลีใช่ว่าติดอยู่ที่รองเท้าแต่คือฝ่าเท้า คือเนื้อหนังที่เถือแยกไม่ได้(ส่วนหนึ่งจาก 31 ห้วงคำนึงตลอดเดือนกรกฎาคม)
ในกระแสสำนึกของข้าพเจ้าแค่ | คำก็ให้ผลมากเกินพอดีฉันเป็นลูกชายคนแรกและคนเดียว แต่แล้วฉันพบว่าตนเป็นลูกสาวที่นั่งอยู่หลังสุดในงานเลี้ยงส่งวิญญาณคุณเปลวไฟที่กลืนกินซากศพคุณก็ห่างไกลจนสำหรับฉันแล้วมันช่างเย็นเยือกฉันเป็นผู้พลัดถิ่นพเนจรคุณก็คือแผ่นดินบ้านเกิดเศษธุลีใช่ว่าติดอยู่ที่รองเท้าแต่คือฝ่าเท้า คือเนื้อหนังที่เถือแยกไม่ได้(ส่วนหนึ่งจาก 31 ห้วงคำนึงตลอดเดือนกรกฎาคม)